သဒၶမၼသုံးျဖာ သာသနာ

 သဒၶမၼသုံးျဖာ သာသနာ

        ေဂါတမဘုရားရွင္သည္ ဘုရားအျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ေတာ္မူၿပီးေနာက္ ႏွစ္လျပည့္ေျမာက္သည့္ ၀ါဆုိလျပည့္ စေနေန႔ နံနက္ေစာေစာတြင္ ေဗာဓိမ႑ဳိင္မွ ကာသိတုိင္း ဗာရာဏသီၿမိဳ႕ေတာ္သုိ႔ ဓမၼစၾကာတရားဦး ေဟာာရန္ ၾကြခ်ီေတာ္မူပါသည္။ ေဗာဓိပင္ႏွင့္ ဂယာၿမိဳ႕အၾကား လမ္းခရီး၌ ဥပကတကၠတြန္းႏွင့္ ေတြ႕ဆုံေတာ္မူရာ….

                ဓမၼစကၠံ ပ၀ေတၱတုံ ၊ ဂစၦာမိ ကာသိနံ ပုရံ။                                              

                အႏၶီဘူတသၼိ ံ ေလာကသၼိ ံ၊ အာဟဥ ၦံ အမတဒုႏၵဳဘိ ံ။  (၀ိ၊၃၊၁၂။ မ၊၁၊၂၂၇။ အဘိ၊က၊၂၁၈)

အုိ…ဥပက ငါသည္ ဓမၼစက္ကုိ လည္ေစဖုိ႔ရန္ ကာသိတုိင္း ဗာရာဏသီၿမိဳ႕ ေတာ္သုိ႔ ၾကြခ်ီေန၏။ သူကန္းပမာ အမုိက္တုိက္သာ ျဖစ္ေသာ ေလာက အတြင္း၌ အၿမိဳက္နိဗၺာန္ဟူေသာဓမၼစက္ႀကီးကုိ ရုိက္တီးေဆာ္ရြမ္းေတာ့မည္။

ဤသုိ႔ ဥပကတကၠတြန္းအား မိန္႔ၾကားေၾကျငာေတာ္မူသည္။ ေၾကျငာေတာ္မူ သည့္အတုိင္း ထုိ၀ါဆုိ လျပည့္ေန႔ ေန၀င္ လထြက္ခ်ိန္တြင္ ဓမၼစၾကာတရားဦးကုိ စ.တင္ေဟာၾကားေတာ္မူသည္။ ဆက္လက္၍ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ၄၅-၀ါကာလၾကာေအာင္ ေ၀ေနယ်သတၱ၀ါတုိ႔အား ဓမၼအၿမိဳက္ေဆး တုိက္ေကၽြး ဆုံးမေတာ္မူသည္။ ထုိသူေတာ္ေကာင္းတရားသဒၶမၼမ်ားသည္ ---

ထုိးထြင္းသိျမင္အပ္သည့္ မဂ္ဖုိလ္နိဗၺာန္ဟူေသာ “ပဋိေ၀ဓသဒၶမၼ”

သီလ.သမာဓိ.ပညာသိကၡာသုံးပါးအက်င့္တရားဟူေသာ“ပဋိပတၱိသဒၶမၼ”  တရားအစုဓမၼကၡႏၶာရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ဟူေသာ“ပရိယတၱိသဒၶမၼ”ဟူ၍ သုံးမ်ိဳးသုံးစားရွိေလသည္။

“ တရားစစ္ တရားမွန္ ”

        အဆုိပါ သဒၶမၼမ်ားသည္ ေလာက၌ အျမတ္ဆံုးရတနာစစ္ ရတနာမြန္မ်ားျဖစ္သည္။ “ရတနာ”ဟူသည္ ဘုန္းကံပါရမီရွင္ပုဂၢိဳလ္တုိ႔ႏွင့္သာ ထုိက္တန္၍ ဘုန္းကံနည္းပါးအညံ့စားပုဂၢဳိလ္တုိ႔ႏွင့္ မထုိက္တန္ေခ်။ ပါရမီရွင္ပုဂၢိဳလ္မ်ား ထင္ရွားမရွိလွ်င္ ရတနာစစ္ ရတနာမြန္မ်ား ကြယ္ေပ်ာက္ သြားၾကသည္။       

ေလာကီရတနာတုိ႔တြင္ လူတုိ႔အသုံးအစြဲမ်ားေသာေရႊရတနာသည္ ေရႊတု ေရႊေယာင္မ်ား ေပၚေပါက္ 

လာေသာအခါ တစတစတိမ္ျမဳပ္ကြယ္ ေပ်ာက္သြားသည္။ ထုိ႔အတူပင္ တရားတု တရားေယာင္ 

မ်ား ေပၚေပါက္ ထြန္းကားလာေသာအခါ ျမတ္စြာဘုရား၏ တရားစစ္တရားမြန္မ်ား တစတစ

အရွိန္ေသးသိမ္ ေမွးမွိန္ ကြယ္ေပ်ာက္ရေလသည္။       

        ဤအေၾကာင္းကုိ နိဒါန၀ဂ္၊ ကႆပသံယုဂ္၊ သဒၶမၼပဋိရူပကသုတ္ (သံ၊၁။၄၂၂-၃) ၌ ျမတ္စြာဘုရား ကုိယ္ေတာ္တုိင္ ေဟာၾကားေတာ္မူသည္။

“တရားတု တရားေယာင္မ်ား”

        “တရားစစ္ တရားမွန္”ဟူေသာသဒၶမၼသုံးျဖာ သာသနာေတာ္ျမတ္ႀကီး ကြယ္ပျခင္း၏အေၾကာင္း မေကာင္းေသာတရားတု တရားေယာင္တုိ႔ကုိ က်မ္းဂန္တုိ႔၌ ႏွစ္မ်ိဳးႏွစ္စားခြဲျခား ျပဆုိသည္။ ယင္းတုိ႔ကား……..

အစစ္အမွန္ မဟုတ္သည့္ ပဋိေ၀ဓတရားအတုအေယာင္မ်ားဟူေသာ “အဓိဂမသဒၶမၼပဋိရူပက”ႏွင့္ အစစ္အမွန္ မဟုတ္သည့္ စာေပက်မ္းဂန္ အတုအေယာင္ဟူေသာ “ပရိယတၱိသဒၶမၼပဋိရူပက”တုိ႔ျဖစ္သည္။

   ထုိတြင္ ၀ိပႆနာကမၼ႒ာန္းစီးျဖန္းအားထုတ္ရာ၌ ေတြ႕ႀကံဳတတ္ေသာ ၾသဘာသ.ပီတိ.ပႆဒၶိ. အဓိေမာကၡ.ပဂၢဟ.သုခ.ဥာဏ.ဥပ႒ာန.ဥေပကၡာ.နိကႏၱိ-ဟူေသာ၀ိပႆနာညစ္ညဴးေၾကာင္းတရားဆယ္ပါး သည္ “အဓိဂမသဒၶမၼပဋိ႐ူပက= ပဋိေ၀ဓတရားတု တရားေယာင္မ်ားျဖစ္သည္။ ယင္းတုိ႔ကုိ အတုအေယာင္ ဟု သိျမင္၍ မဂ္ဖုိလ္အစစ္ကုိ ရရန္ ၀ိပႆနာတရားကုိ ဆက္လက္႐ႈပြား အားထုတ္လွ်င္ ပဋိေ၀ဓတရားစစ္ တရားမွန္ ကုိ ဧကန္ပုိင္ပုိင္ ရရွိႏုိင္ေလသည္။

“ပရိယတၱိ အစစ္အမွန္”

        ပရိယတ္တရားအစစ္အမွန္မ်ားမွာ ျမတ္စြာဘုရား ကုိယ္ေတာ္တုိင္ ေဟာၾကား ေတာ္မူအပ္ေသာ ပိဋကသုံးသြယ္ နိကာယ္ငါးရပ္ပါဠိေတာ္ ျမတ္ႏွင့္ ယင္း၏ အဖြင့္သံ၀ဏၰနာ.ပကိဏၰကေဒသနာဟူေသာ အ႒ကထာ မ်ားျဖစ္သည္။       

 ယင္းပါဠိအ႒ကထာမ်ားကုိ ပဌမ.ဒုတိယ.တတိယသဂၤါယနာသဘင္တုိ႔၌ အရွင္မဟာကႆပအစရွိေသာ တိပိဋကဓရ ပဋိသမၻိဒါပတၱရဟႏၱာ အရွင္ျမတ္ႀကီးမ်ား စိစစ္ေ၀ဘန္ေတာ္မူၾက၍ အားလုံးသေဘာတူ အတည္ျပဳကာ သဂၤါယနာ တင္ေတာ္မူၾကသည္။

        သဂၤါယနာသုံးတန္တင္ထားအပ္ေသာ ေဖာ္ျပၿပီးပါဠိအ႒ကထာတုိ႔ႏွင့္ ညီေလွ်ာ္ေသာေနာက္ေပၚ အ႒ကထာ.ဋီကာ. အႏုဋီကာ.ေယာဇနာ. ဂဏၭိ.နိႆယ. ျမန္မာျပန္-စေသာက်န္းဂန္တုိ႔ကုိလည္း “ပရိယတၱိ သဒၶမၼအစစ္အမွန္” ဟူ၍သာ ေခၚဆုိပညတ္ အသိအမွတ္ျပဳရေလသည္။