သဒၶမၼသုံးျဖာ သာသနာ
ေဂါတမဘုရားရွင္သည္ ဘုရားအျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ေတာ္မူၿပီးေနာက္ ႏွစ္လျပည့္ေျမာက္သည့္ ၀ါဆုိလျပည့္ စေနေန႔ နံနက္ေစာေစာတြင္ ေဗာဓိမ႑ဳိင္မွ ကာသိတုိင္း ဗာရာဏသီၿမိဳ႕ေတာ္သုိ႔ ဓမၼစၾကာတရားဦး ေဟာာရန္ ၾကြခ်ီေတာ္မူပါသည္။ ေဗာဓိပင္ႏွင့္ ဂယာၿမိဳ႕အၾကား လမ္းခရီး၌ ဥပကတကၠတြန္းႏွင့္ ေတြ႕ဆုံေတာ္မူရာ….
ဓမၼစကၠံ ပ၀ေတၱတုံ ၊ ဂစၦာမိ ကာသိနံ ပုရံ။
အႏၶီဘူတသၼိ ံ ေလာကသၼိ ံ၊ အာဟဥ ၦံ အမတဒုႏၵဳဘိ ံ။ (၀ိ၊၃၊၁၂။ မ၊၁၊၂၂၇။ အဘိ၊က၊၂၁၈)
အုိ…ဥပက ငါသည္ ဓမၼစက္ကုိ လည္ေစဖုိ႔ရန္ ကာသိတုိင္း ဗာရာဏသီၿမိဳ႕ ေတာ္သုိ႔ ၾကြခ်ီေန၏။ သူကန္းပမာ အမုိက္တုိက္သာ ျဖစ္ေသာ ေလာက အတြင္း၌ အၿမိဳက္နိဗၺာန္ဟူေသာဓမၼစက္ႀကီးကုိ ရုိက္တီးေဆာ္ရြမ္းေတာ့မည္။
ဤသုိ႔ ဥပကတကၠတြန္းအား မိန္႔ၾကားေၾကျငာေတာ္မူသည္။ ေၾကျငာေတာ္မူ သည့္အတုိင္း ထုိ၀ါဆုိ လျပည့္ေန႔ ေန၀င္ လထြက္ခ်ိန္တြင္ ဓမၼစၾကာတရားဦးကုိ စ.တင္ေဟာၾကားေတာ္မူသည္။ ဆက္လက္၍ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ၄၅-၀ါကာလၾကာေအာင္ ေ၀ေနယ်သတၱ၀ါတုိ႔အား ဓမၼအၿမိဳက္ေဆး တုိက္ေကၽြး ဆုံးမေတာ္မူသည္။ ထုိသူေတာ္ေကာင္းတရားသဒၶမၼမ်ားသည္ ---
ထုိးထြင္းသိျမင္အပ္သည့္ မဂ္ဖုိလ္နိဗၺာန္ဟူေသာ “ပဋိေ၀ဓသဒၶမၼ”
သီလ.သမာဓိ.ပညာသိကၡာသုံးပါးအက်င့္တရားဟူေသာ“ပဋိပတၱိသဒၶမၼ” တရားအစုဓမၼကၡႏၶာရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ဟူေသာ“ပရိယတၱိသဒၶမၼ”ဟူ၍ သုံးမ်ိဳးသုံးစားရွိေလသည္။
“ တရားစစ္ တရားမွန္ ”
အဆုိပါ သဒၶမၼမ်ားသည္ ေလာက၌ အျမတ္ဆံုးရတနာစစ္ ရတနာမြန္မ်ားျဖစ္သည္။ “ရတနာ”ဟူသည္ ဘုန္းကံပါရမီရွင္ပုဂၢိဳလ္တုိ႔ႏွင့္သာ ထုိက္တန္၍ ဘုန္းကံနည္းပါးအညံ့စားပုဂၢဳိလ္တုိ႔ႏွင့္ မထုိက္တန္ေခ်။ ပါရမီရွင္ပုဂၢိဳလ္မ်ား ထင္ရွားမရွိလွ်င္ ရတနာစစ္ ရတနာမြန္မ်ား ကြယ္ေပ်ာက္ သြားၾကသည္။
ေလာကီရတနာတုိ႔တြင္ လူတုိ႔အသုံးအစြဲမ်ားေသာေရႊရတနာသည္ ေရႊတု ေရႊေယာင္မ်ား ေပၚေပါက္
လာေသာအခါ တစတစတိမ္ျမဳပ္ကြယ္ ေပ်ာက္သြားသည္။ ထုိ႔အတူပင္ တရားတု တရားေယာင္
မ်ား ေပၚေပါက္ ထြန္းကားလာေသာအခါ ျမတ္စြာဘုရား၏ တရားစစ္တရားမြန္မ်ား တစတစ
အရွိန္ေသးသိမ္ ေမွးမွိန္ ကြယ္ေပ်ာက္ရေလသည္။
ဤအေၾကာင္းကုိ နိဒါန၀ဂ္၊ ကႆပသံယုဂ္၊ သဒၶမၼပဋိရူပကသုတ္ (သံ၊၁။၄၂၂-၃) ၌ ျမတ္စြာဘုရား ကုိယ္ေတာ္တုိင္ ေဟာၾကားေတာ္မူသည္။
“တရားတု တရားေယာင္မ်ား”
“တရားစစ္ တရားမွန္”ဟူေသာသဒၶမၼသုံးျဖာ သာသနာေတာ္ျမတ္ႀကီး ကြယ္ပျခင္း၏အေၾကာင္း မေကာင္းေသာတရားတု တရားေယာင္တုိ႔ကုိ က်မ္းဂန္တုိ႔၌ ႏွစ္မ်ိဳးႏွစ္စားခြဲျခား ျပဆုိသည္။ ယင္းတုိ႔ကား……..
အစစ္အမွန္ မဟုတ္သည့္ ပဋိေ၀ဓတရားအတုအေယာင္မ်ားဟူေသာ “အဓိဂမသဒၶမၼပဋိရူပက”ႏွင့္ အစစ္အမွန္ မဟုတ္သည့္ စာေပက်မ္းဂန္ အတုအေယာင္ဟူေသာ “ပရိယတၱိသဒၶမၼပဋိရူပက”တုိ႔ျဖစ္သည္။
ထုိတြင္ ၀ိပႆနာကမၼ႒ာန္းစီးျဖန္းအားထုတ္ရာ၌ ေတြ႕ႀကံဳတတ္ေသာ ၾသဘာသ.ပီတိ.ပႆဒၶိ. အဓိေမာကၡ.ပဂၢဟ.သုခ.ဥာဏ.ဥပ႒ာန.ဥေပကၡာ.နိကႏၱိ-ဟူေသာ၀ိပႆနာညစ္ညဴးေၾကာင္းတရားဆယ္ပါး သည္ “အဓိဂမသဒၶမၼပဋိ႐ူပက= ပဋိေ၀ဓတရားတု တရားေယာင္မ်ားျဖစ္သည္။ ယင္းတုိ႔ကုိ အတုအေယာင္ ဟု သိျမင္၍ မဂ္ဖုိလ္အစစ္ကုိ ရရန္ ၀ိပႆနာတရားကုိ ဆက္လက္႐ႈပြား အားထုတ္လွ်င္ ပဋိေ၀ဓတရားစစ္ တရားမွန္ ကုိ ဧကန္ပုိင္ပုိင္ ရရွိႏုိင္ေလသည္။
“ပရိယတၱိ အစစ္အမွန္”
ပရိယတ္တရားအစစ္အမွန္မ်ားမွာ ျမတ္စြာဘုရား ကုိယ္ေတာ္တုိင္ ေဟာၾကား ေတာ္မူအပ္ေသာ ပိဋကသုံးသြယ္ နိကာယ္ငါးရပ္ပါဠိေတာ္ ျမတ္ႏွင့္ ယင္း၏ အဖြင့္သံ၀ဏၰနာ.ပကိဏၰကေဒသနာဟူေသာ အ႒ကထာ မ်ားျဖစ္သည္။
ယင္းပါဠိအ႒ကထာမ်ားကုိ ပဌမ.ဒုတိယ.တတိယသဂၤါယနာသဘင္တုိ႔၌ အရွင္မဟာကႆပအစရွိေသာ တိပိဋကဓရ ပဋိသမၻိဒါပတၱရဟႏၱာ အရွင္ျမတ္ႀကီးမ်ား စိစစ္ေ၀ဘန္ေတာ္မူၾက၍ အားလုံးသေဘာတူ အတည္ျပဳကာ သဂၤါယနာ တင္ေတာ္မူၾကသည္။
သဂၤါယနာသုံးတန္တင္ထားအပ္ေသာ ေဖာ္ျပၿပီးပါဠိအ႒ကထာတုိ႔ႏွင့္ ညီေလွ်ာ္ေသာေနာက္ေပၚ အ႒ကထာ.ဋီကာ. အႏုဋီကာ.ေယာဇနာ. ဂဏၭိ.နိႆယ. ျမန္မာျပန္-စေသာက်န္းဂန္တုိ႔ကုိလည္း “ပရိယတၱိ သဒၶမၼအစစ္အမွန္” ဟူ၍သာ ေခၚဆုိပညတ္ အသိအမွတ္ျပဳရေလသည္။
“ အတုမ်ား ေပၚေပါက္ျခင္း ”
၄၅-၀ါကာလၾကာေအာင္ ျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားေတာ္မူအပ္ေသာ တရား ေတာ္မ်ားသည္ ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူၿပီးေနာက္ ႏွစ္ေပါင္း(၁၀၀) အတြင္း အယူ၀ါဒ အကြဲအျပားမရွိ ပကတိအတုိင္း တည္ရွိေနၾကသည္။ ထုိကာလအတြင္း တရားတု. တရားေယာင္မ်ား ထင္ရွားမေပၚလာေသးေပ။
ႏွစ္ေပါင္း(၁၀၀)ျပည့္ေျမာက္ေသာအခါ ေ၀သာလီျပည္၌ ၀ဇၨီတုိင္းသား ရဟန္းမ်ားသည္ အဓမၼ၀တၳဳဆယ္ပါးကုိ ေဟာၾကားျပသ က်င့္သုံးလာၾကသည္။ ထုိအခါ အရွင္မဟာယသအမွဴးရွိေသာ သံဃာေတာ္မ်ားက “အဓမၼ”အျဖစ္ အဆုံးအျဖတ္ေပး၍ ၀ဇၨီတုိင္းသားရဟန္းမ်ားကုိ ႏွင္ထုတ္ၿပီးလွ်င္ တိပိဋကဓရ ပဋိသမၻိဒါပတၱရဟႏၱာအရွင္ျမတ္(၇၀၀) တုိ႔သည္ ေ၀သာလီျပည္ ၀ါဠဳကာ႐ုံေက်ာင္း၌ ဒုတိယ သဂၤါယနာ တင္ေတာ္မူၾကသည္။
“ သံဃာ့ဂုိဏ္းႀကီး ၁၈-ဂုိဏ္း ”
ႏွင္ထုတ္ျခင္းခံရေသာ၀ဇၨီတုိင္းသား ရဟန္းမ်ားသည္ အသင္းအပင္းကုိ ရ၍ ဓမၼႏွင့္၀ိနယကုိ တစ္မ်ိဳးတစ္ဖုံျပဳျပင္ကာ “မဟာသဂၤ ီတိ”ဟူေသာ အမည္ျဖင့္ သီးျခားသဂၤါယနာတင္ၾကသည္။ ထုိအခါမွစ၍ ပဌမ.ဒုတိယ သဂၤါယနာတင္ ဓမၼႏွင့္ ၀ိနယကုိသာ လက္ခံေသာမေထရ္ျမတ္တုိ႔၏ “ေထရ၀ါဒဂုိဏ္း”ႏွင့္ မဟာသဂၤ ီတိ စင္ၿပိဳင္သဂၤါယနာတင္ မေထရ္တုိ႔၏ “မဟာသံဃိကဂုိဏ္း”ဟူ၍ ၂-ဂုိဏ္း ကြဲျပား လာသည္။
ထုိ႔ေနာက္ မဟာသံဃိကဂုိဏ္းမွ -------
၁။ ေဂါကုလိကဂုိဏ္း
၂။ ဧကေဗ်ာဟာရိကဂုိဏ္း-ဟူ၍ ၂-ဂုိဏ္း ကြဲျပားလာသည္။
တဖန္ ေဂါကုလိကဂုိဏ္းမွ ---------
၃။ ပညတၱိ၀ါဒဂုိဏ္း
၄။ ဗာဟုလိက(ဗဟုႆုတိက)ဂုိဏ္းဟူ၍ ၂-ဂုိဏ္း
ဆက္လက္၍ ဗာဟုလိကဂုိဏ္းမွ---------
၅။ ေစတိယ၀ါဒီဂုိဏ္းဟူ၍ ကြဲျပားလာရာ မူလမဟာသံဃိကဂုိဏ္း ႏွင့္တကြ ၆-ဂိုဏ္း ျဖစ္လာသည္။
-----------------------------------------------------------------------------
သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္ေသာ ေထရ၀ါဒဂုိဏ္းမွလည္း -----------
၁။ မဟိသာသကဂုိဏ္း
၂။ ၀ဇၨိပုတၱကဂုိဏ္း ဟူ၍ ၂-ဂုိဏ္း ေပၚလာၿပီးေနာက္-
မဟိသာသကဂုိဏ္းမွ-----------
၃။ သဗၺတၳိ၀ါဒဂုိဏ္း
၄။ ဓမၼဂုတၱိကဂုိဏ္း ဟူ၍ ၂-ဂုိဏ္း ကြဲလာသည္။
တဖန္ သဗၺတၳိ၀ါဒဂုိဏ္းမွ ---------
၅။ ကႆပိယဂုိဏ္း
၆။ သကၤႏၱိကဂုိဏ္း
၇။ သုတၱ၀ါဒီဂုိဏ္း ဟူ၍ ၃-ဂုိဏ္း ကြဲျပားလာသည္။
၀ဇၨိပုတၱကဂုိဏ္းမွလည္း ------------
၈။ ဓေမၼာတၱရိယဂုိဏ္း
၉။ ဘဒၵယာနိကဂုိဏ္း
၁၀။ ဆႏၵာဂါရိကဂုိဏ္း
၁၁။ သမၼိတိယဂုိဏ္း ဟူ၍ ၄-ဂုိဏ္း ကြဲလာသည္။
ဤဂုိဏ္းကြဲ (၁၁)ဂုိဏ္းသည္ မူရင္း ေထရ၀ါဒဂုိဏ္းႏွင့္တကြ (၁၂)ဂုိဏ္း ျဖစ္သည္။
မဟာသံဃိကဂုိဏ္းကြဲ (၆)ဂုိဏ္းႏွင့္ ေထရ၀ါဒဂုိဏ္းကြဲ (၁၂)ဂုိဏ္း အားျဖင့္ ဒုတိယႏွင့္တတိယသဂၤါယနာ ႏွစ္တန္အၾကားတြင္ သံဃာ့ ဂုိဏ္းႀကီး(၁၈)ဂုိဏ္း ေပၚေပါက္လာသည္။
ထုိဂုိဏ္းတုိ႔တြင္ မူရင္းျဖစ္ေသာေထရ၀ါဒဂုိဏ္းသည္သာ ေရွ႕ေဟာင္း ဓမၼ၀ိနယကုိ အေလးျပဳ၍ အယုတ္.အလြန္မရွိ ထက္၀န္းက်င္ ျပည့္စုံသန္႔ရွင္းေသာ ဓမၼ၀ိနယကုိ က်င့္သုံးေဆာင္ရြက္သည္။ ၾကြင္း (၁၇)ဂုိဏ္းတုိ႔ကား ေရွ႕ေဟာင္း ဓမၼ.၀ိနယကုိ တစ္မ်ိဳး တစ္မည္ျပဳျပင္၍ အယုတ္အလြန္ရွိသည့္ မသန္႔ရွင္း မစင္ၾကယ္ေသာ ဓမၼ.၀ိနယကုိ က်င့္သုံး ေဆာင္ရြက္ၾကေလသည္။ ဤကား ဒုတိယႏွင့္ တတိယသဂၤါယနာ အၾကား ႏွစ္ေပါင္း(၁၀၀)ေက်ာ္အတြင္း ေပၚေပါက္ လာေသာ သံဃာ့ဂုိဏ္းႀကီး (၁၈)ဂုိဏ္းတုိ႔ ျဖစ္သည္။
“ တတိယသဂၤါယနာ ”
သာသနာႏွစ္ ၂၀၀-ေက်ာ္တြင္ “သိရီဓမၼာေသာက”ဟု လူသိမ်ားေသာ အေသာကမင္းတရားႀကီးသည္ ဗုဒၶျမတ္စြာ သာသနာ ေတာ္ကုိ ၾကည္ညိဳေလးစား အေရးထားကာ အားေပးေထာက္ပံ့လာသည္။ ထုိအခါ အညတိတၳိယမ်ားသည္ လာဘ္သပၸကာေခါင္းပါး စား၀တ္ေနေရး က်ပ္တည္းလာၾကသည္။ လာဘသကၠာရ ကုိ အေၾကာင္းျပဳ၍ အညတိတၳိယမ်ားသည္ ဗုဒၶသာသနာေတာ္တြင္းသုိ႔ နည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ၀င္ေရာက္လာၾကၿပီးလွ်င္ အညတိတၳိယတုိ႔၏ မိစၦာဒိ႒ိအယူ၀ါဒမ်ားကုိ ျမတ္စြာဘုရား၏ ဓမၼ.၀ိနယအျဖစ္ ေဟာေျပာျပသလာၾကသည္။
ထုိအခါ သာသနာေတာ္၌ အညစ္အေၾကးမ်ားျဖစ္ေပၚလာေသာေၾကာင့္ အေသာကမင္းတရားႀကီး တည္ထားကုိးကြယ္ေသာ အေသာကာရာမေက်ာင္း တုိက္ႀကီးအတြင္း၌ သံဃာေတာ္မ်ား အခ်င္းခ်င္း ကြဲျပားကာ (၇)ႏွစ္တုိင္တုိင္ ဥပုသ္.ပ၀ါရဏာ မျပဳႏုိင္ဘဲ ျပတ္စဲေနခဲ့သည္။
အေသာကမင္းတရာႀကီးကုိယ္တုိင္ အရွင္ေမာဂၢလိပုတၱတိႆ မေထရ္ျမတ္ အထံမွ ဗုဒၶ၀ါဒသမၼာဒိ႒ိ အယူကုိ ေလ့လာသင္ယူၿပီးလွ်င္ အညတိတၳိယမ်ားကုိ စိစစ္ေရြးထုတ္၍ အ၀တ္ျဖဴေပးကာ လူ၀တ္လဲ ေစသည္။ သာသနာေတာ္မွ ဖယ္ထုတ္ခံရေသာအညတိတၳိယတုိ႔ကား (၆)ေသာင္းမွ် ရွိေလသည္။
ထုိအခါ အရွင္ေမာဂၢလိပုတၱတိႆမေထရ္သည္ ျဖစ္ေပၚခဲ့ၿပီးေသာ အေၾကာင္း ၀တၳဳမ်ားႏွင့္ ျဖစ္ေပၚ လတၱံ႕ေသာအေၾကာင္း၀တၳဳမ်ားကုိ တားျမစ္ ပယ္ရွားရန္ ျမတ္စြာဘုရားေပးေတာ္မူအပ္ေသာနည္းျဖင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္အယူ၀ါဒကုိ ႏွိမ္နင္း ႏုိင္သည့္ “ကထာ၀တၳဳ”မည္ေသာ ငါးခုေျမာက္အဘိဓမၼာက်မ္းကုိ ေဟာၾကားေတာ္မူသည္။
ထုိ႔ေနာက္ အရွင္ေမာဂၢလိပုတၱတိႆမေထရ္အမွဴးျပဳေသာ တိပိဋက ပရိယတၱိဓရ ပဋိသမၻိဒါပတၱေထရ၀ါဒီမဟာေထရ္ တစ္ေထာင္သည္ သဂၤါယနာ ၂-တန္တင္ၿပီး သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္ေသာေရွ႕ေဟာင္းဓမၼ.၀ိနယကုိ အေသာကာရာမ ေက်ာင္းတုိက္ႀကီးအတြင္း တတိယသဂၤါယနာ တင္ေတာ္မူၾကေလသည္။
“ ဂုိဏ္းသစ္ ၉-ဂုိဏ္း ေပၚေပါက္လာျခင္း ”
ေဖာ္ျပၿပီး အညတိတၳိယမ်ားသည္ ဗုဒၶသာသနာေတာ္၌ ေထာက္တည္ရာ မရသျဖင့္ အမ်က္ေဒါသေျခာင္းေျခာင္းထလ်က္ ပါဋလိပုတ္ၿမိဳ႕ေတာ္မွ ထြက္ခြါ၍ ရာဇၿဂိဳဟ္ၿမိဳ႕အနီး နာဠႏၵာၿမိဳ႕၌ စည္းေ၀း တုိင္ပင္ၾကကာ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ကုိ ဖ်က္ဆီးရန္ သာသနာႏွစ္(၂၅၃) တြင္ ေနရာဌာန (၆)မ်ိဳးတုိ႔၌ ေနထုိင္ၾက၍ ဂုိဏ္းသစ္ (၉)ဂုိဏ္းတုိ႔ကုိ ဖြဲ႕စည္းတည္ေထာင္ၾကသည္။
ယင္းတုိ႔ကား……..
၁။ ေဟမ၀တီဂုိဏ္း
၂။ ရာဇာဂိရိကဂုိဏ္း
၃။ သိဒၶတၳိကဂုိဏ္း
၄။ ပုဗၺေသလိယဂုိဏ္း
၅။ အပရေသလိယဂုိဏ္း
၆။ ၀ါဇိရိယဂုိဏ္း
၇။ ေ၀တုလႅဂုိဏ္း
၈။ အႏၶကဂုိဏ္း
၉။ အညမဟာသံဃိကဂုိဏ္းတုိ႔ျဖစ္သည္။
ထုိ(၉)ဂုိဏ္းတုိ႔တြင္ ေဟမ၀တိကဂုိဏ္း၀င္ပုဂၢိဳလ္တုိ႔သည္ “သဒၶမၼပဋိ႐ူပက” ဟူေသာပရိယတ္တရား အတုအေယာင္ကုိ ဘုရားေဟာ ေဒသနာေတာ္အျဖစ္ျဖင့္ ေဖၚျပလ်က္ “၀ဏၰပိဋက”မည္ေသာက်မ္းကုိ ျပဳစု ၾကသည္။ ထုိ႔အတူ ရာဇဂိရိကဂုိဏ္း၀င္ပုဂၢိဳလ္တုိ႔သည္ “ဂုဠွေ၀ႆႏၱရက်မ္း” ကုိလည္းေကာင္း၊ ပုဗၺေသလိယဂုိဏ္း၀င္တုိ႔သည္ “ရ႒ပါလဂဇၨိတက်မ္း” ကုိလည္းေကာင္း၊ အပရေသလိယဂုိဏ္း၀င္တုိ႔သည္ “အာဠ၀ကဂဇၨိတ က်မ္း”ကုိလည္းေကာင္း၊ ၀ါဇိရိယဂုိဏ္း၀င္တုိ႔သည္ “ဂုဠွ၀ိနယက်မ္း”ကုိ လည္းေကာင္း၊ ေ၀တုလႅ၀ါဒီဂုိဏ္း၀င္တုိ႔သည္ “ေ၀တုလႅပိဋကက်မ္း” ကုိလည္းေကာင္း၊ အႏၶကဂုိဏ္း၀င္တုိ႔သည္ “ရတနကူဋစေသာက်မ္း” တုိ႔ကုိလည္းေကာင္း၊ အညသံဃိကဂုိဏ္း၀င္တုိ႔သည္ “အကၡရသာရိယ စေသာက်မ္း”တုိ႔ကုိလည္းေကာင္း ေရးသားျပဳစုၾကသည္။
တရားတုတရားေယာင္ျဖစ္ေသာ အဆုိပါ အညတိတၳိယက်မ္းတုိ႔သည္ ဇမၺဳဒီပအိႏၵိယျပည္မွ လကၤာဒီပသီဟုိဠ္ကၽြန္းသုိ႔ အမ်ားအျပား ေရာက္ရွိလာၾကသည္။ ဤအေၾကာင္းသည္ ေဖာ္ျပလတၱံ႔ပါ အ႒ကထာက်မ္းတုိ႔၌ ထင္ရွားသည္။
၀ဏၰပိဋကအဂၤုလိမာလပိဋကရ႒ပါလဂဇၨိတအာဠ၀ကဂဇၨိတဂူဠွမဂၢ ဂူဠွေ၀ႆႏၱရဂူဠွ၀ိနယေ၀တုလႅ
ပိဋကာနိ ပန အဗုဒၶ၀စနာနိေယ၀ါတိ ၀ုတၱံ။ (၀ိ၊႒။၃။၉)
တိေႆာ ပန သဂၤ ီတိေယာ အနာ႐ူဠွံ - ဂူဠွ၀ိနယံ ဂူဠွေ၀ႆႏၱရံ ဂူဠွမေဟာသဓံ ၀ဏၰပိဋကံ အဂၤုလိမာလပိဋကံ ရ႒ပါလဂဇၨိတံ အာဠ၀က ဂဇၨိတံ ေ၀ဒလႅပိဋကႏၱိ အဗုဒၶ၀စနံ ပရိယတၱိသဒၶမၼပဋိ႐ူပကံ နာမ။ (သံ၊႒။၂။၁၈၆)
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္
0 comments:
Post a Comment